Zaterdag 10 September

DE dag waar het tot nu toe, dit jaar, allemaal voor is gedaan. Overwerk in Augustus, keuren op de 6e, optuigen op de 9e en pfffff rijden maar de 10e.

Wat dan ?? Ja nu weet iedereen het wel, maar in het begin van 2016 wist niemand het. Maar eigenlijk wisten Hans en ik het al heel lang.

De voorzitter (Martin) wilde graag trouwen als de ladder klaar was, maar ja sommige dingen duren wat langer dan je zou kunnen vermoeden. Dus kwam er begin van het jaar het bericht binnen dat meneer en mevrouw een datum hadden geprikt. Enne als ze dan niet klaar zou zijn moest er maar naar iets anders worden uitgekeken. De uitwijk was nou net niet het moeilijkste, dat was met een telefoontje al geregeld. Maar de ladder op tijd klaar stomen voor dit feest was toch nog wel een dingetje.

In de afgelopen werk verslagen is een en ander al verwoord maar het was toch nog op het nippertje, en dan als eerste rit. Maar eerst moesten we nog wachten op het kenteken bewijs want ja dat MOET je bij je hebben. Bij het RDW hadden ze er dan ook een spoedje van gemaakt. Gelukkig viel het begeerde plastic kaartje op vrijdag in de bus dus ook dat was voorelkaar.

Die vrijdag middag moest de wagen natuurlijk in de huweijkstooi worden gehesen en deskundige hulp van Katinka werd dan ook niet afgeslagen. Dat kon ook niet hoor, ze kwam wel effe. Uit het prive magazijn werd het een en ander aan strikken en andere versierselen opgedoken en meegebracht naar de ladder.

Na wat stoeien met linten en strikken, stukjes draad en ander bevestigingsmateriaal zag het er toch wel top uit. De opstapplaats was nog even onduidelijk dan wel ver weg. Zeg Martin zei Hans, je kan gewoon instappen hoor, hier op het Hembrug terrein, de backup was geregeld. En zo geschiedde, na de foto's ging het bruidspaar en de kinderen gezellig achterin. Hans had de eer de eerste rit te rijden en ik mocht als bijrijder mee. Zo af en toe schudde Hans effe met de wagen zodat het straalzand uit de balkjes op ons neer dwarrelde, ook leuk.

De rit vervolgde zijn weg over de provincialeweg tot we in Wormerveer richting Alkmaar gingen, eind station Driehuizen nabij de Rijp. Ook hier natuurlijk nog en dingetje. In driehuizen heb je een bruggetje en daar staat een bord bij met een maximale asdruk. Dat bruggetje hebben we maar niet uitgeprobeerd, we zijn wel ietsje zwaarder dan het bord aan geeft. Gelukkig hadden we dit van te voren al gezien dus stonden de gasten op en over de brug.

Over de smalle dijk de autospuit van Joop Fey als backup achter ons aan naderen we langzaam.

Gelukkig hadden we de rode loper wel mee.

We hadden het gered, een stralend bruidspaar afgeleverd op hun trouw locatie.

De daar op volgende zaterdag was het weer gewoon aan het werk, er was nog genoeg te doen. Maar eerst mochten we allemaal nog even helpen bij het naar binnen halen van twee zee containers van de stoomspuit. Deze zijn tijdelijk bij ons ondergebracht.